مانند پدر
حجت الاسلام جواد محدثي: گاهي شکوه بانوي بزرگ جهان، چنان دل و جان را ميآکند که توان هر سخن را از انسان ميگيرد.
جايگاه رفيع فاطمه اطهر (س)، خيرهکننده ديدگان هر بيناست بايد چشم بصيرت داشت، تا گوشهاي از سراپرده جلال فاطمي را ديد.
1 ـ حضرت زهرا(س)، در چهره، گفتار و رفتار، شباهت بسيار به رسول خدا(ص) داشت و هيبت و هيئت او، يادآور پيامبر(ص) بود.
2ـ آن حضرت، شيفته نيايش به درگاه الهي بود. آن قدر در پيشگاه خدا به عبادت ميايستاد که قدمهايش ورم ميکرد. در نمازهايش از خوف خدا ميگريست.
3ـ براي هر يک از روزهاي هفته، دعاي ويژهاي داشت. براي تعقيبات نماز هم ادعيّه خاص داشت.
4ـ روزي خسته از کارهاي طاقت سوز خانه، با دستهاي تاولزده به محضر پيامبر خدا(ص) رفت تا براي کمک در انجام کارهاي خانه، کنيزي براي خود بگيرد. رسول خدا(ص) بهتر از کنيز و خدمتکار را به او عطا کرد؛ يعني «تسبيحات حضرت زهرا». اين ذکرهاي شريف را حضرت جبرائيل، از سوي خدا تعليم حضرتش نموده بود.
آري ... الهام و نيرو گرفتن از ياد خدا، براي غلبه بر دشواريهاي زندگي! حضرت زهرا(س)، ساده زندگي و سختيهاي دنيا را تحمل ميکرد، تا به شيرينيهاي آخرت برسد.
5 ـ تسبيح حضرت زهرا(س)، نخي بود که به تعداد ذکرها و تکبيرها، «گره» داشت و با آن تسبيح ميگفت. پس از شهادت حمزه(ع) در جنگ احد، از خاک تربت او تسبيح ساخت و با آن ذکرميگفت. از آن پس مردم نيز چنان کردند. اين نوعي احياي فرهنگ شهادت و الهام گيري از روح شهيدان راه خداست.
6ـ حضرت زهرا(س) هم در سخن، معلم حجاب بود، هم در رفتار، اسوه عفاف. داستان آن مرد نابينا که به محضر پيامبر آمده بود و حضرت فاطمه به پشت پرده رفت، شاهد اين سخن است.
7 ـ گاهي شبهاي جمعه تا صبح، به نماز و دعا ميپرداخت و براي ديگران دعا ميکرد، اما براي خود چيزي از خدا نميخواست. وقتي فرزندان خردسالش راز اين کار را ميپرسيدند، ميفرمود: فرزندانم! اول همسايگان، آنگاه خانه!
8 ـ فاطمه زهرا(س) محبوب دل رسول خدا بود و پيامبر(ص) به او علاقه خاصي داشت، چرا که اهل زهد و عبادت بود، از اين جهت، نزد پيامبر اکرم، يادآور حضرت خديجه(س) بود.
9 ـ «ادب»، سيره رايج بين اين دختر و پدر بزرگوارش بود. هرگاه رسول خدا(ص) نزد فاطمه ميرفت، وي برميخاست، پدر را ميبوسيد و احترام کرده، او را در جاي خويش مينشاند.
10ـ کمال ايمان و خلوص در بندگي و قرب او در پيشگاه معبود، در حدّي بود که خشم و رضاي او، خشم و رضاي پروردگار محسوب ميشد. پيامبر اکرم(ص) فرمود: هر که او را بيازارد، مرا آزرده و هر که مرا بيازارد ، خدا را آزرده است.
11ـ وي از توان مالي خويش در راه محرومان نيازمند، بهره ميگرفت. يک بار، پارچهاي را که داشت، به رسول خدا(ص) داد. آن حضرت نيز آن را تکهتکه بريد و به تعدادي از اسيرانِ بيلباس رومي ميداد که خود را بپوشانند.
12ـ حضرت زهرا(س)، ساده زندگي ميکرد. از تجمل در زندگي پرهيز داشت. وسايل زندگي او ساده و مهريهاش اندک بود.
13ـ پيامبر خدا، در شب عروسي حضرت زهرا گوسفندي ذبح کرد و به تعداد زيادي از مسلمانان مهماني داد. جمعيت مهمان و افرادي که برايشان غذا فرستاده شد، فراوان بود، ولي با دعاي حضرت رسول، غذاي اندک برکت يافت و همه سير شدند.
14 - حضرت فاطمه(س) در صحنههاي اجتماعي دفاع از دين و پيشوا، حاضر بود. از جمله در جنگ احد شرکت داشت و به امدادگري و مداواي زخمهاي رسول خدا(ص) مشغول بود.
15ـ آزاد ساختن بردگان در نظر او کاري ارزشمند بود. گردنبندي را که علي(ع) براي او خريده بود، فروخت و با پول آن بردهاي خريد و آزاد کرد.
16 - آيين خانه داري و همسرداري را به خوبي مراعات مي کرد. گاهي در خانه غذايي نبود و کودکان گرسنه بودند، اما فاطمه(س) چيزي به حضرت علي(ع) نمي گفت و چيزي از او درخواست نمي کرد. بيم داشت که همسرش نتواند خواسته او را برآورده و تأمين کند و شرمنده شود!
17 - خانواده فاطمه(س)، خانواده کمک به بيچارگان و ايثارگري نسبت به نيازمندان بود. علي(ع) و زهرا(س) سه روز روزه نذري گرفتند و هر سه روز، افطار خود را به يتيم، مسکين و اسير دادند.
خداي متعال در ستايش و تقدير از اين ايثار خالصانه که جز به خاطر خدا انگيزه ديگري نداشت، سوره «هل اتي» را نازل فرمود که اشاره به اين داستان دارد.
18 - کارها ميان علي(ع) و فاطمه(س) تقسيم شده بود. آوردن آب و تهيه هيزم و کارهاي خارج از خانه بر عهده علي (ع) بود و درست کردن آرد و خمير و نان پختن و کارهاي داخل خانه با فاطمه(س) بود.
19ـ همدم رنجها و غصههاي شوهر بود و او را پناه محسوب ميشد. علي(ع) ميفرمود: وقتي به خانه ميآمدم و به زهرا نگاه ميکردم، تمام غم و اندوهم برطرف ميشد. هرگز کاري نکردم که فاطمه از من خشمناک و ناراحت شود. فاطمه نيز، هرگز مرا خشمناک نساخت.
20 - زهراي اطهر(س)، احياگر ياد شهيدان بود. روزهاي دوشنبه و پنجشنبه به احد ميرفت و مزار شهداي احد و حضرت حمزه را زيارت ميکرد .
21 -ـ از تواضع او يکي هم رفتار شايسته با خدمتکار خانهاش «فضّه» است. در سالهاي آخر که پيامبر خدا(ص)، فضّه را براي خدمت به خانه او فرستاد، فاطمه(س) کارهاي خانه را ميان خودش و فضّه خادمه تقسيم ميکرد.
22 - در مسائل اجتماعي و سياسي جامعه اسلامي، بياعتنا نبود و جبهه حق را ياري ميکرد.
23 - زهرا(س) تا زنده بود، علي(ع) حامي نيرومندي داشت. اما پس از شهادت فاطمه، حضرت علي تنها و بيپناه ماند.
24 - حضرت زهرا(س) پس از وفات پيامبر خدا، ديگر خندان و شادمان ديده نشد، تا آنکه چشم از جهان فرو بست.
25 - پيش از وفات، به «اسماء» وصيتي کرد که پس از مرگ، بدن مرا داخل تابوتي بگذارند، تا حجم بدن ديده نشود. اين شيوه تا آن زمان مرسوم نبود. اين وصيت، درسي از عفاف و حيا بود که بانوان بايد در برابر ديدگان نامحرمان، آن را مورد توجه خود قرار دهند.
26 - آگاهي، درايت و آينده نگري او تا آنجا بود که براي افشاي ستم غاصبان، وصيت فرمود که پيکرش را شبانه غسل دهند و به خاک سپارند، تا ظالماني که او را آزرده بودند، در مراسم دفن او حضور نيابند و از اين حضور، بهرهبرداري سياسي براي تطهير خود و توجيه کارهايشان نکنند.
اينها و نمونههاي ديگري از سيره رفتاري آن بانوي بيهمتا، جلوههاي «الگو» بودن او براي همه فضيلتخواهان و حقجويان است که در پي «اسوه» و سرمشقِ «چگونه زيستن»اند.
اميد است که اين گونه خصلتها و رفتارها، همچون تابلويي، پيوسته در برابر ديدگانمان باشد و اگر همواره آن حضرت را سرمشق و اسوه ميدانيم و معرفي ميکنيم، «جهات الگويي» او را نيز در قالب سيره عملي و رفتاري حضرتش بشناسيم و بشناسيم.اين گونه، بهتر ميتوان مشي و مرام فاطمي را در بستر زندگي و اخلاق عيني اجرا کرد.
منبع : سايت همشهري آنلاين